Monday, January 30, 2012
Friday, January 27, 2012
Thursday, January 26, 2012
Wednesday, January 25, 2012
Thought and Thinking
One aspirant once discussed with me about his problem.
He was working as a clerical staff, in a Government office. His superior officer, once conducted a special meeting. While the meeting was in progress, his cell phone began to ring unfortunately. He at once disconnected the call and afterwards switched off the phone itself. Anyhow the officer was very much angry upon him. How could he attend the meeting without putting the cell phone in the silent mode? The officer accused him and transferred him to a far away place, as punishment. He got great mental agony. He felt that the mistake, he committed was very little but the punishment, he was awarded, was heavy. He struggled within himself thinking, how could the officer give him such punishment, as if he had committed a serious offence. Since his agony persisted, he asked me whether there was any relief . We discussed.
The event which is giving agony, is already over. What we really has, is only the painful memory of the event. We do not like the event. Since the event has given us a shock, it also causes repeated thought about it. We have the thoughts about it unconsciously. We do not think about it consciously. We do not think about it willfully. The thoughts occur on its own. The thoughts renew our pain. The thoughts are real. The renewal pain is also real. But we are not bringing the thoughts. The happening of thoughts is not willful. It is natural. This is THOUGHT. It happens on its own. We are not responsible for it. There is no willful participation for ourselves.
After the happening of Thought, we begin to take part in our thought. We consciously evaluate the action, taken by the officer. We think that the officer is not correct. “We should not leave him. We must teach him a lesson.” – we consciously think like that. This is not Thought. This is THINKING.
If we think consciously, we develop a war within ourselves. Our thinking creates blood pressure. It disturbs our sleep. Then we also feel that our sleep itself is disturbed. It again complicates our thinking.
We do not consciously contribute anything to our Thought. But at the same
time, we consciously contribute something to our Thinking. All thoughts happen on its own. The Thoughts happened on their own and the feelings or consciousness happened thereby, exist only for a fraction of second. As they appear on its own, they also disappear on its own.
But the case of Thinking is different. We create Thinking for ourselves. By our Thinking, we ourselves renew the Thought. We ourselves give life to the Thoughts before its disappearance.
The punishment, given to the aspirant, may be unreasonable. We may face it legally. We may prefer appeal over the order of transfer. They are external actions. We must do all the necessary things externally. We have to think what we have to do externally. Otherwise we can not do anything externally.
There is no wrong if our thinking is related to our external action. But it is wrong if it is related to the events which is already over and if we think that the event should not be happened like this. If we think like that, it is the basic reason for all psychological problems. The thought about the event is natural. There is no wrong about it. They happen on their own. They happen unconsciously. What ever happens on its own that will also disappear on its own. As the event is a kind of problem, it is natural for us to have repeated thoughts about it.
In the beginning we may have the thought for every five minutes. If we do not convert the thought into Thinking, the force and the reoccurrence of thought will go down slowly. Then the thought may occur for every ten minutes. And afterwards the thought may happen for every thirty minutes. Then the thought about the event may happen or may not happen repeatedly. In the course of time , we may even forget the event itself. On the other hand, if we convert the thought into thinking, it will not disappear by itself. It may express itself as anger or it may settle with us as feud or vengeance. If it were the thought alone, it will never become vengeance. Vengeance is more dangerous than feelings. Feelings express itself and disappear. But the vengeance will not disappear so easily. It will wait for the time to take revenge.
If we think, ‘I will not leave him’, repeatedly, it is recorded and settled within ourselves as vengeance. The person who misbehaved, may be a great one, commanding a high status. Then it is impossible for us to take revenge upon him. This impossibility creates distrust, impotence and the attitude of failure within ourselves. The person who feels his impotence repeatedly, will become a psycho patient. In the same way, there may be the chance for him to become a controversial person or even a terrorist. All these happen only because of our Thinking.
We have to think for our external activities. Thinking can be within our control. It must be used it for our external actions. We have to use our thinking properly and legitimately. We should not do anything hastily, without proper thinking. Concerning with the external activities, there is good and bad. There is higher and lower. There is usefulness and uselessness. We have to think correctly. It is our duty. Then only our actions will be successful. Then only our life will be successful. We have to take the utmost care in our thinking.
But the case THOUGHT is quite different. There is no good and bad. There is no good thought and there is no bad thought. Thought is thought. There is no classification as good and bad.
Once a physician came with his wife for their problem. The cause for their sorrow is really a pitiable one. They lost their only son, few months ago. The physician said, “It is the greatest sorrow in our life that we lost our only child. Somehow or other I have compromised myself. But my wife can not get back from her sorrow. Her sorrow begins to affect her physically and psychologically. We consulted even psychiatrist, but it did not help her. How shall we have to approach our problem?”
The problem really is not the death of their child. Externally it is so. But the problem really is THOUGHT and THINKING. We have discussed with them about their problem.
“The loss of your child is really a great sorrow in your life. So it is inevitable for us to have repeated thoughts about it and to have a deep agony thereby. There is no problem, if it is mere thought and the feeling caused thereby. We will have the real problem when we convert the thought into Thinking….
“The sorrowful thoughts happen naturally and unconsciously. We at once begin to justify our thoughts and sorrow. ‘The loss of child is the greatest loss. As a parent it is our duty to have sorrow. It is our expression of homage to the disappeared child. It is unjust if we do not express sorrow.’ – We justify our thought and sorrow. Thereby we convert the thought into thinking…
“Thereby we do consciously participate in our unconscious thoughts. We ourselves accept our sorrow. Anyhow the sorrow is painful. We also feel that the pain of sorrow is also unbearable. The blood pressure raises to a greater extent. We think that our body or mind may collapse at any time. Here also we allow the thought to take the roll of thinking. Thereby we do consciously give life to our unconscious thought and feeling….
“Thoughts happen on its own. What ever happens on its own that will disappear on its own. Thoughts and the feelings happened thereby will also disappear on its own. We need not do anything to set them right. They become powerful, when we convert them into thinking. When we struggle with our thoughts and emotions, we give life and strength to our problems, instead of conquering it. The repeated failure to control our problem, give us psychological depression. In its turn it creates various psychological diseases. If we understand what thought is and what thinking is and if we do not interfere with the fee movement of thoughts and emotions all our problems will be powerless.”
…. Thus we have discussed the problem of thought and thinking with the physician and his wife.
In the mater of physician, the problem is purely psychological. They have nothing to do with the disappearance of their child. They have no external duty. But in the case of the Government staff, he has to do something externally to cancel his transfer order. There is some duty for him to think and so he has to think.
But we are not sure that we can control all our external problems. Yet we have to do the necessary and possible things to solve the external problems. To that extent, we have to use our thinking. Afterwards we should not indulge ourselves in thinking to solve the external problem. If we indulge in thinking to solve anything which nobody can solve, it is again a psychological problem. All our psychological problems are solved when we leave them unattended.
Friday, January 20, 2012
Thursday, January 19, 2012
Wednesday, January 18, 2012
பேரானந்த நிலை
சதா சர்வ காலமும் பேரின்பத்தில் திளைத்திருப்பதே “ஆத்மா ஞானம்” என்று கூறப்படுகிறதே, உங்கள் அனுபவம் என்ன ?
“நிலைகளை எதிர் நோக்கியே ‘ஞான விடுதலை’ ஒத்திப் போடப்படுகிறது என்பதையறிந்து கொண்டாய்... மிக உயர்ந்தவை என நீ நினைக்கும் எப்பேர்பட்ட நிலைகளுமே உன் மனதின் கற்பனைகளுக்குள்ளும், ஏற்கனவே அறிந்தவைகளுக்குள்ளும் அடங்கி விடுகிறது...
இயல்பிலிருந்து வேறுபடும் அவ்வித நிலைகளுமே அதன் எதிர்த்தன்மையை உள் வைத்துக்கொண்டே தோன்ற முடியும்.
பயிற்சி, முயற்சிகளின் மூலம் ஒருக்கால் பேரின்ப நிலையை எட்டிய மனம், அதன் தொடர்ச்சியாக பெருந்துக்க நிலையையும் சந்தித்தே தீரவேண்டும்...
“நிலைகளை” எப்போதும் அதன் எதிர்த் துருவங்கள் ஈர்த்துக் கொண்டேயிருக்கின்றன...
இயல்பான மையத்திலிருந்து ஒரு புறமாக இழுத்து நிறுத்திய ஊஞ்சலை விட்டு விட்டால் உடனடியாக மீண்டும் மையத்திற்கு வந்து நின்றுவிடுவதில்லை...
இப்படியும் அப்படியுமாக ஆடியே நிற்கிறது....
எல்லா நிலைகளுமே ஒரு வித இன்ப நாட்டமே...அது எல்லைகளுக்குட்பட்டது, இன்பங்கள் எல்லாவற்றிலும், துன்பங்கள் பொதிந்து வைக்கப்பட்டுள்ளதை நீ அறிவாய்...
ஏற்கனவே நீ கற்றறிந்துள்ள, கேட்டறிந்துள்ள உன்னுடைய மனக் கற்பிதங்களுக்குட்பட்டே நீ கூறும் “பேரானந்த நிலையை” வரையறுத்துக் கொள்ள இயலும்...
எப்பேர்ப்பட்ட நிலையாயினும் அது வந்து போகக் கூடியதே என்பது உனக்கு தெளிவானதா...?”
“அப்படியானால் வந்து போகாத எப்போதும் உள்ள ஒரு நிலை உண்டா...?
“நிலைகள் மேல் உள்ள உன் காதல் இன்னும் தீர்ந்த பாடில்லை”
“ஞான விடுதலையை இயக்கமற்ற ஒரு நிலையாக மட்டுமே சுருக்கி வரையறுத்துக் கொள்ள முடியாது...
அது ஒரு ஒட்டு மொத்தமான இயக்கமும், இயக்கமற்ற தன்மையுமே, இயங்குதல் என்பது இயங்காமைக்கு எதிரல்ல என்கின்ற அடிப்படையைப் புரிந்து கொள்...
அது கடலாகவும், அலையாகவும் இருக்கிறது...
நிலையாகவும் நிலையற்றதாகவும் இருக்கிறது...
உன் எந்த கற்பனைகளுக்குள்ளும் அதை கொண்டு வர
முடியாது, ஏற்கனவே இக்கணத்தில் நடந்தேறிக் கொண்டிருக்கும் விஷயத்தை எப்படி நினைவுக்களுக்குள் அடக்க முடியும்...?
இப்போது வந்துபோய்க கொண்டிருக்கும் மூச்சுக் காற்றைக் அது எப்படியிருக்கும் என்று கற்பனை செய்வதைப் போலவே...
உண்மையை நீ உணர முடியாது, அனுபவிக்கவும் முடியாது....
அனுபவமின்றி பின் எப்படித்தான் அதைத் தெரிந்து கொள்ள முடியும் ஐயா ?
விடுதலையை நீ நுகர்ந்து அனுபவிக்கவே நாட்டம் கொள்கிறாய்...
அனுபவமே பிளவுபடுவதுதான்... முதலில் அனுபவிப்பதற்கு
“நீ” அல்லது “நான்” என்று ஒன்று இல்லை...
அனுபவத்திலிருந்து உருவாகும் மயக்கமே அது...
‘நான் ஓய்வாக இருக்கிறேன்...’, ‘தளர்வாக இருக்கிறேன்...’, ‘மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறேன்...’ என்று அனுபவித்து உணர மனம் இரட்டிப்பாகியே தீரவேண்டும்...
ஆனால் விடுதலை என்பதே உன் நிஜமான ஒருமனத் தன்மையை அறிந்து கொள்வதே...
இங்கே, இப்போதே... உன்னுள் வருவதையும் போவதையும் எதுவானாலும் சுதந்திரமாக கடந்து போக அனுமதிப்பதில் உள்ளது...
ஒட்டு மொத்த இயக்கமாக அது பிரவகித்துக் கொண்டிருக்கிறது... “நான்” உணர்வும் அதன் பாகமே...
சுதந்திரமான பிரவாகத்தில் ஒவ்வொரு நொடியும் “கற்றல்’ துவங்கி நீ எதிர்கொள்ளும் எல்லா சூழல்களுமே உனக்கு ஒரு மெய்ப் பாடமாகிவிடும்...
உன் அடையாளங்களை எதிர்ப்பற்று, ஏற்று அனுமதிக்கையில் அடிப்படை இயல்பில் மாற்றமடைந்து, உன் இருப்பினை எல்லைகளற்றதாக கண்டு கொள்ளலாம்..
முற்காலத்தில் அந்த எல்லயற்றதையே, “நிலை”களாக்கி வர்ணிக்கும்போது “பேரானந்தம்” என்று அழகுறக் குறிப்பிட்டிருக்கலாம், அல்லது யோக சாதனைகள் மூலம் அடையும் சில நிலைகளையும் அவ்வாறு குறிப்பிட்டிக்கலாம்.
எது எவ்வாறாயினும் “ஞான விடுதலை” மிக எளிதானது...
பூரண ஏற்புத் தன்மையில் எப்போதும் எரிந்து கொண்டிருக்கின்ற குளிர் நெருப்பு அது.
“நிலைகளை எதிர் நோக்கியே ‘ஞான விடுதலை’ ஒத்திப் போடப்படுகிறது என்பதையறிந்து கொண்டாய்... மிக உயர்ந்தவை என நீ நினைக்கும் எப்பேர்பட்ட நிலைகளுமே உன் மனதின் கற்பனைகளுக்குள்ளும், ஏற்கனவே அறிந்தவைகளுக்குள்ளும் அடங்கி விடுகிறது...
இயல்பிலிருந்து வேறுபடும் அவ்வித நிலைகளுமே அதன் எதிர்த்தன்மையை உள் வைத்துக்கொண்டே தோன்ற முடியும்.
பயிற்சி, முயற்சிகளின் மூலம் ஒருக்கால் பேரின்ப நிலையை எட்டிய மனம், அதன் தொடர்ச்சியாக பெருந்துக்க நிலையையும் சந்தித்தே தீரவேண்டும்...
“நிலைகளை” எப்போதும் அதன் எதிர்த் துருவங்கள் ஈர்த்துக் கொண்டேயிருக்கின்றன...
இயல்பான மையத்திலிருந்து ஒரு புறமாக இழுத்து நிறுத்திய ஊஞ்சலை விட்டு விட்டால் உடனடியாக மீண்டும் மையத்திற்கு வந்து நின்றுவிடுவதில்லை...
இப்படியும் அப்படியுமாக ஆடியே நிற்கிறது....
எல்லா நிலைகளுமே ஒரு வித இன்ப நாட்டமே...அது எல்லைகளுக்குட்பட்டது, இன்பங்கள் எல்லாவற்றிலும், துன்பங்கள் பொதிந்து வைக்கப்பட்டுள்ளதை நீ அறிவாய்...
ஏற்கனவே நீ கற்றறிந்துள்ள, கேட்டறிந்துள்ள உன்னுடைய மனக் கற்பிதங்களுக்குட்பட்டே நீ கூறும் “பேரானந்த நிலையை” வரையறுத்துக் கொள்ள இயலும்...
எப்பேர்ப்பட்ட நிலையாயினும் அது வந்து போகக் கூடியதே என்பது உனக்கு தெளிவானதா...?”
“அப்படியானால் வந்து போகாத எப்போதும் உள்ள ஒரு நிலை உண்டா...?
“நிலைகள் மேல் உள்ள உன் காதல் இன்னும் தீர்ந்த பாடில்லை”
“ஞான விடுதலையை இயக்கமற்ற ஒரு நிலையாக மட்டுமே சுருக்கி வரையறுத்துக் கொள்ள முடியாது...
அது ஒரு ஒட்டு மொத்தமான இயக்கமும், இயக்கமற்ற தன்மையுமே, இயங்குதல் என்பது இயங்காமைக்கு எதிரல்ல என்கின்ற அடிப்படையைப் புரிந்து கொள்...
அது கடலாகவும், அலையாகவும் இருக்கிறது...
நிலையாகவும் நிலையற்றதாகவும் இருக்கிறது...
உன் எந்த கற்பனைகளுக்குள்ளும் அதை கொண்டு வர
முடியாது, ஏற்கனவே இக்கணத்தில் நடந்தேறிக் கொண்டிருக்கும் விஷயத்தை எப்படி நினைவுக்களுக்குள் அடக்க முடியும்...?
இப்போது வந்துபோய்க கொண்டிருக்கும் மூச்சுக் காற்றைக் அது எப்படியிருக்கும் என்று கற்பனை செய்வதைப் போலவே...
உண்மையை நீ உணர முடியாது, அனுபவிக்கவும் முடியாது....
அனுபவமின்றி பின் எப்படித்தான் அதைத் தெரிந்து கொள்ள முடியும் ஐயா ?
விடுதலையை நீ நுகர்ந்து அனுபவிக்கவே நாட்டம் கொள்கிறாய்...
அனுபவமே பிளவுபடுவதுதான்... முதலில் அனுபவிப்பதற்கு
“நீ” அல்லது “நான்” என்று ஒன்று இல்லை...
அனுபவத்திலிருந்து உருவாகும் மயக்கமே அது...
‘நான் ஓய்வாக இருக்கிறேன்...’, ‘தளர்வாக இருக்கிறேன்...’, ‘மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறேன்...’ என்று அனுபவித்து உணர மனம் இரட்டிப்பாகியே தீரவேண்டும்...
ஆனால் விடுதலை என்பதே உன் நிஜமான ஒருமனத் தன்மையை அறிந்து கொள்வதே...
இங்கே, இப்போதே... உன்னுள் வருவதையும் போவதையும் எதுவானாலும் சுதந்திரமாக கடந்து போக அனுமதிப்பதில் உள்ளது...
ஒட்டு மொத்த இயக்கமாக அது பிரவகித்துக் கொண்டிருக்கிறது... “நான்” உணர்வும் அதன் பாகமே...
சுதந்திரமான பிரவாகத்தில் ஒவ்வொரு நொடியும் “கற்றல்’ துவங்கி நீ எதிர்கொள்ளும் எல்லா சூழல்களுமே உனக்கு ஒரு மெய்ப் பாடமாகிவிடும்...
உன் அடையாளங்களை எதிர்ப்பற்று, ஏற்று அனுமதிக்கையில் அடிப்படை இயல்பில் மாற்றமடைந்து, உன் இருப்பினை எல்லைகளற்றதாக கண்டு கொள்ளலாம்..
முற்காலத்தில் அந்த எல்லயற்றதையே, “நிலை”களாக்கி வர்ணிக்கும்போது “பேரானந்தம்” என்று அழகுறக் குறிப்பிட்டிருக்கலாம், அல்லது யோக சாதனைகள் மூலம் அடையும் சில நிலைகளையும் அவ்வாறு குறிப்பிட்டிக்கலாம்.
எது எவ்வாறாயினும் “ஞான விடுதலை” மிக எளிதானது...
பூரண ஏற்புத் தன்மையில் எப்போதும் எரிந்து கொண்டிருக்கின்ற குளிர் நெருப்பு அது.
ABSOLUTE TRUTH
Taken From (Sri Bagavath -Absolute Reality book)
Subscribe to:
Posts (Atom)